Jednym z najczęściej stosowanych sposobów badania szczelności rur stalowych jest metoda hydrostatyczna. Polega ona na wypełnieniu rury wodą pod ciśnieniem i sprawdzeniu, czy nie ma wycieków. Aby przeprowadzić badanie, zamyka się oba końce rury i wlewa się do niej wodę, a następnie podnosi się ciśnienie wewnątrz rury, np. poprzez użycie specjalnych pomp. Ciśnienie wody powinno być większe od maksymalnego ciśnienia roboczego, jakie będzie panować w rurze w trakcie eksploatacji.

Następnie rura poddawana jest szczegółowej wizualnej kontroli, w której sprawdza się, czy na powierzchni rury nie pojawiły się jakieś pęknięcia, odpryski, wgniecenia czy inne uszkodzenia. Szczególną uwagę należy zwrócić na miejsca, gdzie dochodzi do złączeń rury z innymi elementami systemu rurociągowego, takimi jak zawory, kolana, itp. W przypadku wykrycia jakichkolwiek nieszczelności, konieczne jest ich naprawienie.

Po wykonaniu tych czynności, z rury usuwa się wodę, a następnie rura jest suszona, np. za pomocą sprężonego powietrza. Po wysuszeniu można wykonać dodatkowe testy, np. test ciśnieniowy, który pozwala na określenie, czy rura jest odporna na zmiany ciśnienia wewnątrz rurociągu.

Ta metoda polega na zastosowaniu próżni w rurze (za pomocą pomp próżniowych), a następnie monitorowaniu, czy ciśnienie wewnątrz rury pozostaje stabilne. Jeśli poziom ciśnienia wewnątrz rury spada, to oznacza, że rura nie jest szczelna i występują wycieki. Metoda ta jest szczególnie przydatna w przypadku rur o mniejszych średnicach i w niskociśnieniowych systemach.

Ta metoda polega na wykorzystaniu ultradźwięków do wykrycia wycieków w rurze. W tym celu na rurze umieszczane są czujniki ultradźwiękowe, które wykrywają dźwięki wydobywające się z rury i pomagają wskazać miejsce, w którym wyciek występuje. Ta metoda badania szczelności jest wykorzystywana przy rurach o bardzo dużych średnicach, gdzie test wodny lub próżniowy byłby trudny lub niemożliwy do przeprowadzenia. Ponadto wykorzystuje się ją, gdy rury są zainstalowane w miejscach trudno dostępnych. A także w przypadku rur wysokociśnieniowych, gdzie test wodny i próżniowy mogą być niewystarczające.

Ta metoda polega na wstrzyknięciu gazu śladującego, takiego jak hel, do wnętrza rury i wykrywaniu jego obecności za pomocą czujników. Ta metoda jest stosowana głównie w przypadku rur podziemnych, gdzie ciężko jest wykryć wycieki na zewnątrz.