Oznaczenie rodzaju powłok powinno składać się z jednej z poniższych liter, w celu rozpoznania zamierzonego zastosowania danej rury:
• A – w przypadku instalacji gazu i wody, włącznie z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi;
• B – w przypadku innych zastosowań;
a następnie po kropce, z numeru identyfikującego specjalne wymagania odnośnie do tego zastosowania (np. A.1, B.1).
W normie dopuszczono szereg opcji, wg których można składać zamówienia:
1) Określona jest minimalna miejscowa grubość powłoki na zewnętrznej powierzchni. Opcja ta dotyczy tylko rodzajów powłok A.1, A.2 i A.3.
2) Określony jest skład chemiczny powłoki (skład nie powinien przekroczyć zawartości następujących pierwiastków: Antymon 0,01%, Arsen 0,02%, Ołów 0,8%, Kadm 0,01%, Bizmut 0,01%). Opcja ta dotyczy tylko powłok rodzajów A.2 i A.3.
3) Wymagana jest minimalna miejscowa grubość powłoki powyżej 55 µm. Opcja ta dotyczy tylko rodzaju powłoki B.1.
4) Określony jest rodzaj obróbki po ocynkowaniu.
5) Obróbka po ocynkowaniu jest wykluczona.
Zarówno powłoka na wewnętrznej jak i zewnętrznej powierzchni powinna być ciągła, gładka i wolna od pozostałości topnika na powierzchni znaczącej.
UWAGA: Białe plamy na powierzchni powłoki (znane ogólnie jako „biała korozja”) są dopuszczalne, jeśli wymagania dotyczące grubości powłoki są dotrzymane.
Żywotność powłoki wzrasta wraz ze zwiększeniem grubości, ale grubsze powłoki są bardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne.
Podczas próby spłaszczania lub próby zginania powłoka nie powinna wykazywać złuszczeń na powierzchni znaczącej. Oprócz tego powłoka nie powinna wykazywać pęknięć na powierzchni znaczącej podczas próby zginania. Złuszczenia przylegające do powierzchni cięcia nie powinny być przyczyną dyskwalifikacji.
Do cynkowania nadają się rury ze szwem wytworzone wg następujących norm:
EN 10219-1,2
EN 10217-1,2,3
EN 10255
EN 10224
EN 10305-2
EN 10305-3